77

Następne dni mijały według harmonogramu napisanego przez Beatę . Nowacki trochę oswoił się z sytuacją w jakiej się znalazł i poddawał się wszystkim zabiegom i zaleceniom . Najciężej było mu rano wstać bo wciąż był słaby a po wielogodzinnym wymiotowaniu obolały . Basia z Beatą pozwalały mu trochę marudzić ale główny ciężar odwracania myśli od najgorszego spoczywały na Basi chociaż z upływem dni miał lepszy humor i łatwiej było mu znieść proces leczenia. Tego ranka obudził się z dziwnym uczuciem niepokoju , mocniejszym niż zwykle bólem brzucha i ogólnym uczuciem osłabienia.
- cześć Misiu , jak się czujesz ? - zajrzała Basia
- tak sobie
- to może ja jednak nie pojadę na ten koncert do  Waszyngtonu ? - zaniepokoiła się Storosz widząc ze narzeczony jest w gorszym stanie
- nie no weź przestań . Ja mam po prostu gorszy dzień ale Ty korzystaj ile się da . Jakbym miał siły to bym z Tobą pojechał ale ...jest jak jest
- wrócimy kiedyś tutaj i pozwiedzamy .  RAZEM ! Ale najpierw śniadanko . Na dziś szefowa zadysponowała owsiankę . Przynajmniej masz spróbować wcisnąć cokolwiek bo niedługo jak się otworzy drzwi to Cię wywieje . Chudy, blady i słaby
-  to mnie podsumowałaś  . No dobra spróbuję wcisnąć tylko nie wiem co na to mój żołądek powie - skrzywił się Nowacki czując  ból brzucha ale mimo wszystko próbował zachować dobry humor
- jesz sam czy mam pomóc ? - Basia przyniosła miseczkę z owsianką
- a zrobisz samolocik ? - zapytał powoli siadając   a Basia roześmiała się
- noo to leeeci . Aamm za Beatę łyżeczkę . Weszło ?
- mhm. Poczekaj bo się zastanawia czy nie wyjść . Ok zostaje . To teraz za kogo ?
- za mnie - Basia nabrała kolejną porcję owsianki na łyżkę - zamknij oczy i otwórz buzię .
- widzę że całkiem oswojony - odezwała się Beata od kilku chwil obserwująca całą sytuację - je Ci  z ręki
- tylko samolocik jakiś taki kiepski - Nowacki opadł na poduszki
- to czekaj ja spróbuję. Siadaj  -Czyżewska  usiadła obok łóżka, wzięła od Basi miseczkę z jedzeniem - no to frrrruuu , leci ! Otwieramy buzię i samolocik wleciał . Mmniam mniam jakie pyszne , no to jeszcze łyżeczkę za Basię, wrrrrr leeci ! . Ty jesz ,śmiejesz się czy plujesz ? Och chłopie z Tobą gorzej niż z małym dzieckiem . No jeszcze jedną za Kasię i Marka
- no i koniecznie za Adama i Izę - dodała Basia chichocząc
- już nie mogę - słabo  zaprotestował po kolejnej porcji owsianki
- brzuch boli ? - zapytała Beata
- wszystko mnie boli , łącznie z włosami -westchnął zwijając się w kłębek na łóżku
 - widzę , że masz gorszy dzień ale wiesz , że nie mogę Ci odpuścić ? - spoważniała Beata
- wiem - również poważnie odpowiedział Nowacki
- ok. To dam Ci  spokój do wieczora. Odpoczniesz trochę , odeśpisz a tak koło 19:00 naświetlania a potem porcja leków . Może tak być ? - zdecydowała Beata a Nowacki pokiwał głową
- może ja jednak zostanę i w końcu pogramy w te szachy , co ? - zapytała Basia
- Basiu ja nie ma dziś siły wstać a co dopiero myśleć . Już ci powiedziałem że masz jechać !
- na pewno ? - upewniła się Basia
- tak, baw się dobrze. Za mnie też - uśmiechnął się trochę smutno -  Stonesi na żywo  i jeszcze vipowska wejściówka . Aż Ci zazdroszczę
- następny koncert mają w styczniu tutaj - odezwała się Beata a Nowacki posłał jej dziwne spojrzenie - jestem pewna że na nim będziecie i pewnie znów dostaniemy bilety z fundacji
- a ja nie - odpowiedział zrezygnowanym głosem Nowacki
- to po co tutaj jesteś ? - zirytowała się Basia - bo chyba nie dla przyjemności !  Musisz myśleć o przyszłości bo inaczej to wszystko  nie ma sensu
- pociąg ci ucieknie - zmienił temat Paweł - baw się dobrze
- beznadzieja. Cześć - mruknęła Storosz , złapała plecak i wyszła z pokoju . Doszła do końca korytarza, rzuciła plecak na ziemię , siadła na krześle i rozpłakała się . Obok przysiadła Beata
- co mam jeszcze zrobić żeby uwierzył że będzie dobrze ? Przecież On się poddał - wybuchnęła Basia
- nic nie możesz zrobić - wzruszyła ramionami Lekarka - jeszcze jest za wcześnie żeby wierzyć w cokolwiek . A jak przychodzi kryzys taki jak dziś to nawet gdybyś stawała na rzęsach to i tak nie pomożesz . Jedyne co możesz zrobić to wrócić ,powiedzieć że go kochasz , pocałować na pożegnanie i bawić się dobrze na koncercie . Uwierz mi. Widziałam już tutaj niejedno . Radość , rozpacz, cierpienie , bezsilność , zwątpienie , gniew, rozczarowanie , szczęście , niepewność . To wszystko jest zawarte w chorobie . I chorują wszyscy , nie tylko jeden człowiek. Cierpisz Ty widząc że on jest słaby, że go boli , że wymiotuje i że nie możesz mu nijak pomóc  . Ale jego jeszcze bardziej boli bo Ty patrzysz na to co się z Nim dzieje . Nie mogę dać mu fałszywej  nadziei , powiedzieć że wyzdrowieje bo nie wiem czy tak będzie. Powiedzieć mu że umrze też nie mogę bo mu całkowicie odbiorę ten  cień nadziei , która jednak się w Nim tli i każe mu walczyć chociażby o  te kilka tygodni,które mu pozostały . On o tym wie ale stara się i walczy każdego dnia o każdą minutę swojego życia. Źle zrobiłam mówiąc o tym koncercie ale trudno , czasu nie cofnę
Basia odetchnęła głęboko kilka razy, wytarła łzy z twarzy i wolnym krokiem wróciła do pokoju. Przysiadła na brzegu łózka ,pocałowała w czoło śpiącego Pawła , szepnęła " Kocham Cię " i już wychodziła gdy usłyszała cichą odpowiedź
- ja też Cię kocham . Zapomnij o wszystkim na chwilę i baw się dobrze . Aha i w  czółko się nie liczy
- do zobaczenia  za trzy dni-  odpowiedziała Basia, mocno pocałowała go w usta  i wróciła do Beaty na korytarz
- dzielna dziewczynka - uśmiechnęła się Lekarka - zmykaj już a ja postaram się  ustawić go  do pionu, jak to mówi nasz bohater . Pa
- pa - Storosz zmusiła się do uśmiechu i wyszła ze szpitala . Beata chwilę jeszcze postała na korytarzu i postanowiła zajrzeć jeszcze do Pawła
- pojechała . Śpisz czy udajesz ?
- nie śpię . Beata ?
- tak ?
- powiesz mi kiedy już nie będzie  szansy na cokolwiek ? Bo jeżeli to nic nie da to ...
- powiem, za jakiś miesiąc powiem ci całą prawdę . Nie będę Cię oszukiwać a przede wszystkim niepotrzebnie męczyć lekami , które nie przynoszą skutku . Dajemy sobie miesiąc czasu a  teraz słucham co się dzieje ?
- nie wiem .Jakoś mi dziś dziwnie . Skurcze mnie łapią i jestem bardzo zmęczony i taki jakiś przymulony , wszystko mnie boli od rzygania .
- jak boli to znaczy że żyjesz
- ale co to za życie - smętnie odpowiedział Nowacki
- maruda jesteś i tyle. Zbieraj siły. Za godzinę przyjdę i wcisnę Ci resztę owsianki . Musisz jeść żeby nabrać energii do walki . Trzymaj - podała mu małego batonika  kit kat - na osłodę życia .Kładę na szafce  a zaraz przyjdzie siostra i poda ci coś przeciwbólowego a później  pobierze krew do badań. Idę trochę popracować nad papierami. Zajrzę później .
- Ok. Dzięki - odpowiedział i ułożył się na boku próbując zasnąć po zastrzyku , który zrobiła mu pielęgniarka . Sen nie nadchodził a On wciąż czuł dziwny niepokój i napięcie a w dodatku po owsiance żołądek trochę się buntował. W końcu po kilkunastu minutach walki z mdłościami powoli usiadł i rozejrzał się wokół  poszukiwaniu miski lub innego pojemnika , który zawsze stał w pobliżu na wypadek nagłego zdarzenia ale nigdzie go nie zauważył . Westchnął ciężko bo zakręciło mu się w głowie ale trzymając się oparcia wstał powoli z łóżka. Zrobił dwa kroki w kierunku łazienki ale ze słabości
nogi ugięły się pod nim i upadł na podłogę równocześnie wymiotując a kilka sekund później zemdlał.

Beata oderwała się od raportu z laboratorium leków i pobieżnie przejrzała wyniki badań swoich pacjentów . Wydała zalecenia dla nich i kolejny raz dokładnie przejrzała historię choroby oraz wczorajsze wyniki Nowackiego. Niepokoił ją dzisiejszy stan pacjenta chociaż wyniki krwi nie różniły się od tych wcześniejszych  , upewniła się że wszystkie leki  i dawki są prawidłowe ale wciąż czuła że wydarzy się coś złego. Z tą myślą wcześniej niż zamierzała udała się do pokoju Nowackiego.
- Paweł ? Gdzie On się podział ? - Beata wyszła na korytarz wołając pielęgniarkę - widziałaś pacjenta z 18 ?
- dostał zastrzyk  . Gdy wychodziłam z pokoju zasypiał - poinformowała siostra i zaniepokojona zajrzała również do pokoju - Pani Beato  jest ! Szybko !! Przytomny ! Mike szybko pomóż tutaj !
- gdzie ? O cholera jasna  ! - Beata uklękła przy chłopaku, który leżał na podłodze obok kałuży wymiocin - Marto pobierz krew na badania ! Niech laboratorium zrobi pełne badania biochemiczne i to na cito ! Mike pomóż mi . Połóż go na łóżko . Halo Paweł ! Budź się ! Hej , hej ! Otwieramy oczy!
- już ! - Pielęgniarka sprawnie pobrała krew i pobiegła do laboratorium na  innym piętrze
- co się stało  ? - wyszeptał Paweł z trudem wracając do rzeczywistości
- zasłabłeś - poinformowała go Beata - i w dodatku nie trafiłeś do kibelka ale daruję Ci sprzątanie
- niedobrze mi !
- cholera - Beata nie zdążyła sięgnąć po miskę i zawartość żołądka chorego znalazła się na pościeli , na ubraniu Pawła i na niej samej .
- przepraszam , przepraszam . Ja nie ... przepraszam - szeptał Paweł a Beata widząc jego przerażenie zaczęła żartować
- jak nie chciałeś owsianki to trzeba było wcześniej powiedzieć a nie rzygać na wszystko i wszystkich . Nic się nie stało . Zaraz Cię umyję i przebiorę . Marta przynieś mi coś do przebrania
- jasne , już lecę . Mike zmieni pościel i pomoże przy myciu
Beata szybko przebrała się w szpitalną bluzę , zrzuciła brudną pościel na podłogę i usiadła na brzegu łóżka
- Paweł wstań . Pomogę Ci
Nowacki z trudem uniósł się podtrzymywany przez Beatę .
- oo tak . Siedzisz ? - upewniała się Lekarka - wypij to ! Trzymam to i Ciebie też . Pij . Powoli
- paskudne - cicho powiedział Paweł - ja sam - złapał plastikowy kubek w dwie ręce usiłując opanować ich drżenie  wypił cała zawartość naczynia
- dobrze, ty sam - zgodziła się Beata - zdejmuj to . Mike nalej mi ciepłej wody i daj coś z łazienki do umycia i czystą koszulkę -sam ?
- spróbuję - Nowacki zmusił się do wysiłku i zdjął z siebie cuchnącą koszulkę a Beata pomogła mu umyć się i na nowo ubrać w czystą bluzę  . W końcu pozwoliła mu się położyć widząc że zupełnie opadł z sił .
- dobrze. Odpoczywaj , zaraz wracam - powiedziała odczytując smsa z laboratorium . Tam też się udała
- szefowo mamy już te wyniki - laborantka podała jej plik kartek - ale fatalnie to wygląda
- jasna cholera, jeszcze tego brakowało . To już posprzątane - zwątpiła Czyżewska czytając wyniki badań. Chwilę się namyślała i wróciła na 4 piętro  po drodze dzwoniąc do innego lekarza . Kiedy spotkali się na korytarzu długo dyskutowali zanim zdecydowała się wejść do Nowackiego . Usiadła ciężko na krześle obok i chwilę obserwowała chłopaka . Paweł wyczuł jej obecność bo otworzył oczy i zrozumiał swoją sytuację patrząc w  jej smutne oczy
- koniec bajki ? - wyszeptał
- wyniki badań jednoznacznie wskazują na zespół rozpadu guza nowotworowego . To najgorsze z możliwych powikłań w trakcie leczenia .  Masa guza była duża i rozpadając się wydziela ogromne ilości potasu, wapnia ,  fosforu i kwasu moczowego. Masz pięciokrotnie przekroczone normy wszystkich parametrów  - tłumaczyła Beata patrząc w ścianę - dochodzi do niewydolności wielonarządowej . Po kolei przestają pracować nerki, wątroba , serce i ...cholera jasna !
- rozumiem - szepnął Paweł
- gówno rozumiesz ! Walczymy!  - krzyknęła Beata i wyjęła dzwoniący telefon . Chwilę rozmawiała po francusku podnosząc głos . W tej samej chwili na salę zajrzał  ten sam lekarz z którym chwilę wcześniej rozmawiała na korytarzu  i tam też kontynuowali rozmowę
- znalazłem furosemid  ale to za mało - poinformował sucho - pozostałe leki już jadą . Powinni dojechać za dwie godziny
- Karl nie denerwuj mnie ! Nie mamy tyle czasu !   Skontaktuj się z najbliższym szpitalem   i ściągnij od nich wszystko co się da  i  ile się da ! Potrzebujemy każdą ilość  i to na już ! Dawaj ten furosemid i cewnik ! Znajdź mi jeszcze aparat do dializ!
 -nasz  jest w serwisie !
- to go ściągnij  z serwisu albo z  innego szpitala do jasnej cholery  ! Pospiesz się !
Wróciła do pokoju i znów usiadła przy łóżku
- założę Ci cewnik, podam płyny i jedziemy na Oiom . Musisz być monitorowany
- Beata daj spokój - cicho powiedział Nowacki
- przestań ! Nie dam Ci spokoju !   Musisz walczyć do upadłego bo ja się nie zgadzam ! Rozumiesz ?
 -nie mam już sił
- to je znajdź ! Mike jedziemy z Nim  na Oiom ! Szybko !

ciąg dalszy nastąpi !!